Biricik anneciğimden üniversite yıllarımdan itibaren hep uzakta yaşadım, yaşıyorum. Ama bu kadar uzakta olmamıştım hiç. Sadece telefonla sesini duyabileceğim şimdi. Neyse ki uzakta olsa da varlığını bilmek, sesini duyabilmek de çok büyük mutluluk. Bu güzel günde belki annelerinin sesini bile duyamayacak olanlar vardır, o yüzden şükretmeliyim diye düşünüyorum. Başta biricik anneciğimin olmak üzere, hepinizin anneler günü kutlu olsun. Eşimin çektiği bu lalelerin fotoğrafı da bizden size ufacık bir armağan olsun. Sevgiyle kalın...Bana bir arkadaşım e-mail ile yollamıştı bu yazıyı. Eminim birçok kişide de vardır ama bir kez daha okumaktan zarar gelmez di mi?
Annelerin gözleri ile görmek
Küçük kız, kendini bildiği günden beri annesinden
büyük bir şefkat görmüş ve ondan duyduğu sözlerle,
pamuk prensesten daha güzel olduğuna inanmıştı.
Ona göre; nur yüzlü ve badem gözlüydü. Bir tanecik
yavrusuydu her zaman. Ama ilk okula başlayınca işler
değişti. Arkadaşları onun hiç de güzel olmadığını, hatta
çirkin bile sayıldığını söylemekteydi. Küçük kız, ilk
önceleri onlara inanmadı çünkü herkes birbirini
kıskanıyordu. Ama bir kaç yılda gerçeklerle yüzleşti.
Annesinin bir pamuğa benzettiği yüzü, çiçek bozuğu
bir cilde sahipti. "Badem" dediği gözleri ise şaşıydı.
Vücudu da bir serviyi andırmıyordu. Demek ki, annesi
onu aldatmış ve yıllar yılı çekinmeden yalan söylemişti.
Genç kızın anne sevgisi, kısa bir süre sonra nefrete
dönüştü. Evlenme çağına gelmiş olmasına rağmen yüzüne
bakan yoktu. Üstelik de gözleri, bütün tedavilere rağmen
düzelmiyordu. Genç kız, doktorların gizlice yaptığı
konuşmalardan kör olacağını anladığında çılgına döndü
ve kendisini hâlâ çocukluk yıllarındaki ifadelerle seven
annesinin bu yalanlarına dayanamayıp evi terk etmeye
karar verdi. Fakat annesi, uzak bir yerde iş bulduğunu
söyleyerek ondan önce davrandı ve kazandığı paraları
bir akrabasına gönderip, kızına bakmasını rica etti.
Genç kız bir süre sonra görmez oldu. Karanlık dünyasıyla
baş başaydı. Bu arada annesini hiç merak etmiyordu.
Yalancıydı annesi, ölse bile bir kayıp sayılmazdı.
Bir gün doktorlar, uygun bir çift göz bulduklarını
söyleyerek kızı ameliyat ettiler.
Ancak o, gözünü açtığında yine aynı yüzü görmekten
korkuyordu. Fakat kör olmak zordu. En azından kimseye
yük olmazdı. Genç kız, ameliyat sonunda aynaya baktığında,
müthiş bir çığlık attı. Karşısında bir dünya güzeli vardı.
Gerçekten de harika bir kızdı gördüğü. Yüzündeki
bozukluklar tamamen kaybolmuştu. Çok kemerli olan
burnu düzelmis, kepçe kulakları normale dönmüş ve
yaban otlarını andıran saçları, dalga dalga olmuştu.
Genç kız, yanındaki yaşlı doktora sevinçle sarılarak:
"Sanki yeniden dünyaya geldim!" dedi. "Yüzümde hiçbir
çirkinlik kalmamış, estetik ameliyatı siz mi yaptınız?"
Yaşlı doktor: "Böyle bir ameliyat yapmadık kızım!."
diye gülümsedi. Annenin bağışladığı gözleri
taktık. Sen, onun gözünden gördün kendini!."
>
büyük bir şefkat görmüş ve ondan duyduğu sözlerle,
pamuk prensesten daha güzel olduğuna inanmıştı.
Ona göre; nur yüzlü ve badem gözlüydü. Bir tanecik
yavrusuydu her zaman. Ama ilk okula başlayınca işler
değişti. Arkadaşları onun hiç de güzel olmadığını, hatta
çirkin bile sayıldığını söylemekteydi. Küçük kız, ilk
önceleri onlara inanmadı çünkü herkes birbirini
kıskanıyordu. Ama bir kaç yılda gerçeklerle yüzleşti.
Annesinin bir pamuğa benzettiği yüzü, çiçek bozuğu
bir cilde sahipti. "Badem" dediği gözleri ise şaşıydı.
Vücudu da bir serviyi andırmıyordu. Demek ki, annesi
onu aldatmış ve yıllar yılı çekinmeden yalan söylemişti.
Genç kızın anne sevgisi, kısa bir süre sonra nefrete
dönüştü. Evlenme çağına gelmiş olmasına rağmen yüzüne
bakan yoktu. Üstelik de gözleri, bütün tedavilere rağmen
düzelmiyordu. Genç kız, doktorların gizlice yaptığı
konuşmalardan kör olacağını anladığında çılgına döndü
ve kendisini hâlâ çocukluk yıllarındaki ifadelerle seven
annesinin bu yalanlarına dayanamayıp evi terk etmeye
karar verdi. Fakat annesi, uzak bir yerde iş bulduğunu
söyleyerek ondan önce davrandı ve kazandığı paraları
bir akrabasına gönderip, kızına bakmasını rica etti.
Genç kız bir süre sonra görmez oldu. Karanlık dünyasıyla
baş başaydı. Bu arada annesini hiç merak etmiyordu.
Yalancıydı annesi, ölse bile bir kayıp sayılmazdı.
Bir gün doktorlar, uygun bir çift göz bulduklarını
söyleyerek kızı ameliyat ettiler.
Ancak o, gözünü açtığında yine aynı yüzü görmekten
korkuyordu. Fakat kör olmak zordu. En azından kimseye
yük olmazdı. Genç kız, ameliyat sonunda aynaya baktığında,
müthiş bir çığlık attı. Karşısında bir dünya güzeli vardı.
Gerçekten de harika bir kızdı gördüğü. Yüzündeki
bozukluklar tamamen kaybolmuştu. Çok kemerli olan
burnu düzelmis, kepçe kulakları normale dönmüş ve
yaban otlarını andıran saçları, dalga dalga olmuştu.
Genç kız, yanındaki yaşlı doktora sevinçle sarılarak:
"Sanki yeniden dünyaya geldim!" dedi. "Yüzümde hiçbir
çirkinlik kalmamış, estetik ameliyatı siz mi yaptınız?"
Yaşlı doktor: "Böyle bir ameliyat yapmadık kızım!."
diye gülümsedi. Annenin bağışladığı gözleri
taktık. Sen, onun gözünden gördün kendini!."
<$BBehiyezdı @
<$B22:53>
>
<$B6rum:
Yazinizi cok begendim ben de herkesin anneler gununu kutluyorum. Sizin sayfaniza arada sirada girip bakmama ragmen bana yakin bir yerde oldugunuzu Dayton daki dugun resimlerinden anladim :) Ben Columbus, OH yasiyorum.
Figen>
By <$B
Adsızt
>
<$BMerhaba Figen, buraya 6 ay önce Columbus'tan taşındık zaten. Orada arkadaşlarımız var,arada uğruyoruz. Belki birgün karşılaşırız seninle:)
Teşekkürler yorumun için. Sevgiler.>
By <$B
Behiyet
>
<$BBende Annem den uzaklara buralara geldim. OZlem nasil bir sey artik cok iyi biliyorum bende. Ama cok sukur sesini duyabilmemez bile guzel dimi.
Sevgiyle kal.
Alev>
By <$B
Alevt
>
<$BEvet Alev, öyle gerçekten. Dağların,okyanusların ötesinde de olsalar, seslerini duyabilmek, iyi haberlerini alabilmek hem bizim hem onlar için çok güzel. Benden de sevgiler.>
By <$B
Behiyet
>
<$Bcoook begendim.bende annemden uzakta yasyorum.fransadan annecigime kucak dolusu opucukler.basarilarinizin devamini dilerim.azda olsa sayenizde yalniz hissetmiyorum kendimi.>
By <$B
Adsızt
>
<$BSevgili anonymous, her zaman ailemizi özlemekle birlikte, özel günlerde,bayramlarda daha zor oluyor uzakta olmak değil mi? Dediğiniz gibi bazen yalnız olmadığını bilmek insanı biraz olsun rahatlatabiliyor.Size ve annenize sevgilerimle, ziyaretiniz için teşekkür ederim.>
By <$B
Behiyet
>